گوجه فرنگی میوهای قرمز رنگ و آبدار است، این گیاه از خانواده بادمجانیان یا سیب زمینی است و به صورت یک ساله کشت میشود و شاخههای بلند آن تا ارتفاع یک متر بالا می رود و دارای گلهایی زرد رنگ است. البته «گوجه فرنگی» از نظر علم باغبانی و نداشتن هسته در دسته سبزیجات طبقه بندی میشود.
گوجه فرنگی به علت دارا بودن مواد مغذی زیاد، یکی از پایههای اصلی سبزیها در رژیمهای غذایینقش عمده و مهمی را ایفا میکند. نکته جالب این است که پختن گوجه فرنگی سبب از بین رفتن یا کاهش میزان مواد مغذی آن نمیشود و حتی در برخی موارد، هضم را در بدن آسانتر می کند. رنگدانه اصلی گوجه فرنگی لیکوپن بوده که سبب ابعاد رنگ قرمز آن می شود.
پوست گوجه فرنگی حاوی مقادیر فراوانی از کاروتینوئیدها است که به وسیله سلولهای روده انسان جذب می شود. به این دلیل است که اغلب توصیه می شود این سبزی خوشطعم را همراه با پوست مصرف کنید.
این محصول ،۱۳۰سال بیشتر نیست که میهمان سفره های ما ایرانی هاست و نمی دانم اجداد و پدرانمان قبل آن چطور می توانستند بی گوجه و غذاهایی چون املت و آبگوشت و سالاد بی گوجه، زندگانی سر کنند! هر چند بعد از کشف گوجه در ایران، غذایی نبوده که ردی از گوجه و رب گوجه در آن نباشد.
ارزش غذایی گوجه فرنگی:
ویتامینهای C و A ،
اسیدفولیک یا بتا کاروتن
مقدار کمی ویتامینهای گروه B شامل B1، B2،B3، B5
دارای مواد معدنی مختلف شامل کلسیم
فسفر
پتاسیم
فیبر
سدیم
گوگرد
کمی آهن
مس و روی
